selective storage

ການມີສະຖານທີ່ທີ່ຈົບໃຈແລະເປັນระเบີຍແມ່ນສິ່ງທີ່ຄຸນຄ່າໃນຊີວິດ. ຖ້າພື້ນທີ່ອາວະພາບຂອງພວກເຮົາເປັນระเบີຍແລະຈົບໃຈ, ພວກເຮົາສາມາດຊອກຫາສິ່ງຕ່າງໆໄດ້ໂດຍສະຫງົບ. ແຕ່, ພວກເຮົາກູ້ສິ່ງຕ່າງໆຫຼາຍເກີນໄປ/ຝາກໄມ້ຫຼາຍເກີນໄປ ແລະມັນເປັນການຮຸ້ງຮາຍທີ່ຈະຮັກສາທຸກສິ່ງໃຫ້ຈົບໃຈແລະເປັນระเบີຍ. ສິ່ງຫຼາຍເກີນໄປສ້າງສິ່ງທີ່ພວກເຮົາເອີ້ນວ່າ clutter. ຕົວຢ່າງ, clutterຫຼາຍเกີນໄປສາມາດປ້ອງກັນພວກເຮົາຈາກການເຂົ້າຫາສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການຈິງ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນເລີ່ມໆສຸກສະຫຼະທີ່ຕ້ອງການເລີ່ນ, ປຶ້ມສຸກສະຫຼະທີ່ຕ້ອງການອ່ານ, ຫຼືອຸປະກອນສຶກສາທີ່ໃຊ້ຫຼາຍທີ່ສຸດ. มັນຍັງສາມາດເຮັດໃຫ້ເຮືອນຂອງພວກເຮົາເປັນໄປເປັນສຳຫຼັບແລະບໍ່ນຳໃຈ. ດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຮົາຕ້ອງລົງຄະແນນໃຈວ່າສິ່ງໃດແມ່ນສຳຄັນທີ່ສຸດໃຫ້ພວກເຮົາ. ພວກເຮົາສາມາດບັນທຶກທຸກສິ່ງ, ແຕ່ພວກເຮົາຕ້ອງລົງຄະແນນໃຈວ່າຈະບັນທຶກສິ່ງໃດແລະແນວໃດທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ສະຖານທີ່ຂອງພວກເຮົາຈົບໃຈແລະໜ້າໃຈ.

ເคີຍລອງສະແດງມັບຫ້າງພັກຂອງທ່ານ ແລະ ບໍ່ຮູ້ຈະເລີ່ມປິ້ນຈາກໃດບໍ່? ມันສາມາດເປັນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ຈະຮູ້ຈະເລີ່ມຈາກໃດ. ເຖິງແຕ່ ກັບວິທີການບັນທຶກທີ່ມີຄວາມສຳເລັດ, ມันສາມາດເປັນສິ່ງທີ່ໂຫຼດແລະບໍ່ໄດ້ຮູ້ສຶກເຫຼືອງ. ດังນັ້ນ ຄັ້ງທຳອິດທີ່ທ່ານຕ້ອງເຮັດແມ່ນຊື່ມັບສິ່ງໆທັງໝົດຈາກຫ້າງພັກຂອງທ່ານ. ນັ້ນແມ່ນການລົບສິ່ງໆອອກຈາກຫົວໜ້າ, ອັງການ, ແລະພື້ນ. ຖ້າທ່ານມີສິ່ງໆທັງໝົດຢູ່ທີ່ໜຶ່ງແລ້ວ, ລົງມືພັກ, ຢູ່ຫຼັງຈາກນັ້ນກໍານົດວ່າທ່ານຕ້ອງການຮັກษาສິ່ງໃດ ແລະ ສິ່ງໃດທີ່ທ່ານບໍ່ຕ້ອງການອີກ. ເພື່ອໃຫ້ມັນແຂນງ່າຍໆກວ່າ, ທ່ານສາມາດໃຊ້ຫ້ອງສາມຫ້ອງ: ຫ້ອງໜຶ່ງເພື່ອເກັບສິ່ງທີ່ທ່ານຮັກ (ເອີ້ນວ່າ “ຫ້ອງເຄື່ອງເຄີຍ”) ຫ້ອງອື່ນເພື່ອເກັບສິ່ງທີ່ທ່ານບໍ່ຕ້ອງການແຕ່ມີຄົນອື່ນຕ້ອງການ (ເອີ້ນວ່າ “ຫ້ອງຂອ” ) ແລະ ຫ້ອງສຸດທ້າຍເພື່ອເກັບສິ່ງທີ່ທ່ານຕ້ອງການໜົ່ງ ແຕ່ເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຄວາມສຳຄັນ (ເອີ້ນວ່າ “ຫ້ອງຂັບເສຍ”).